1955 മുതല്‍ അക്ഷരശ്ലോകസാമ്രാജ്യം ഉന്നതന്മാരായ ചില മഹാന്മാര്‍ പിടിച്ചടക്കി ഭരിച്ചു വരികയാണല്ലോ. അവരെ ആരും ക്ഷണിച്ചു കൊണ്ടു വന്നതല്ല. തെരഞ്ഞെടുത്തു ഭരണമേല്പിച്ചതും അല്ല. അവര്‍ സ്വമേധയാ കയറി വന്നു ഭരണം ഏറ്റെടുക്കുകയായിരുന്നു. ബ്രിട്ടീഷുകാര്‍ ഭാരതത്തിന്‍റെ ഭരണം ഏറ്റെടുത്തതു പോലെ. എന്തായാലും അവര്‍ മഹാന്മാരാണല്ലോ. അതുകൊണ്ടു നമുക്കു സമാധാനിക്കാം എന്നു വിചാരിച്ചാലോ? അവിടെയാണു കുഴപ്പം. എന്തെന്നാല്‍ ഈ മഹാന്മാര്‍ക്ക് അക്ഷരശ്ലോകത്തിന്‍റെ ബാലപാഠങ്ങള്‍ പോലും അറിഞ്ഞുകൂടാ. പറഞ്ഞുമനസിലാക്കാംഎന്നു വച്ചാലോ? അങ്ങേയറ്റം ലളിതമായ അടിസ്ഥാനതത്ത്വങ്ങള്‍ കാര്യകാരണസഹിതം വിശദീകരിച്ചു പറഞ്ഞാലും ഇവര്‍ക്ക് ഒന്നും മനസ്സിലാവുകയില്ല.
അക്ഷരശ്ലോകത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനതത്ത്വം അത്യന്തം ലളിതമാണ്. കിട്ടിയ അക്ഷരത്തില്‍ ശ്ലോകം ചൊല്ലിയാല്‍ ജയിക്കും. ചൊല്ലാതിരുന്നാല്‍ തോല്‍ക്കും. ഇതില്‍ സങ്കീര്‍ണ്ണമായി ഒന്നുമില്ല. എങ്കിലും ഇതു പറഞ്ഞാല്‍ മുന്‍പറഞ്ഞ മഹാന്മാര്‍ എതിര്‍വാദവുമായി മുന്നോട്ടു വരും. അക്ഷരശ്ലോകം സാഹിത്യവിനോദമല്ലേ? അതുകൊണ്ടു സാഹിത്യമൂല്യം അളന്നു മാര്‍ക്കിടണ്ടേ? അക്ഷരശ്ലോകത്തിന്‍റെ ലക്ഷ്യം ശ്രോതാക്കളെ ആഹ്ലാദിപ്പിക്കല്‍ അല്ലേ? അതുകൊണ്ട് ആസ്വാദ്യത അളന്നു മാര്‍ക്കിടണ്ടേ? ഇങ്ങനെ പോകും അവരുടെ എതിര്‍വാദങ്ങള്‍. അവരുടെ അഭിപ്രായത്തില്‍ എല്ലാ റൗണ്ടിലും മുട്ടാതെ ശ്ലോകം ചൊല്ലുന്നതിനു യാതൊരു പ്രാധാന്യവും ഇല്ല. ചൊല്ലിയ ശ്ലോകങ്ങളുടെ സാഹിത്യമൂല്യവും അവതരണഭംഗിയും കലാമേന്മയും ഒക്കെ അളന്നു മാര്‍ക്കിട്ടപ്പോള്‍ എത്ര മാര്‍ക്കു കിട്ടി എന്നതു മാത്രമാണു പ്രധാനമായ കാര്യം. അവരുടെ മത്സരങ്ങളില്‍ തുരുതുരെ അച്ചുമൂളിയവര്‍ക്കും ജയിക്കാം. അതാണത്രേ പുരോഗമനവും നവോത്ഥാനവും.
യഥാര്‍ത്ഥത്തില്‍ അക്ഷരശ്ലോകമത്സരത്തില്‍ മാര്‍ക്കിടല്‍ ആവശ്യമാണോ? അല്ല. പക്ഷേ അല്ലെന്ന് ആരെങ്കിലും പറഞ്ഞാല്‍ പറഞ്ഞവനെ മണ്ടന്‍, സ്വാര്‍ത്ഥന്‍, പിന്തിരിപ്പന്‍, മൂല്യബോധമില്ലാത്തവന്‍, കലാബോധമില്ലത്തവന്‍ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു പുച്ഛിച്ചും പരിഹസിച്ചും തറപറ്റിക്കാന്‍ ആയിരിക്കും ഈ മഹാന്മാര്‍ ശ്രമിക്കുക. അക്ഷരശ്ലോകത്തിന്‍റെ അടിസ്ഥാനതത്ത്വങ്ങള്‍ എത്ര വിശദീകരിച്ചാലും തലയില്‍ കയറാത്ത അവരില്‍ നിന്നു മറ്റൊന്നും പ്രതീക്ഷിച്ചിട്ടു കാര്യമില്ല.
മാര്‍ക്കിടല്‍ ഇല്ലാത്ത ഫുട്ബാള്‍, ക്രിക്കറ്റ്, ടെന്നീസ്, ചതുരംഗം, ചീട്ടുകളി, പകിടകളി, കാരംസ് മുതലായ ഡസന്‍ കണക്കിനു വിനോദങ്ങള്‍ ലോകത്തുണ്ട്. അവയിലൊക്കെ ഏര്‍പ്പെടുന്നവര്‍ക്ക് ആര്‍ക്കും നേരിടേണ്ടി വരാത്ത ഒരു ദുരവസ്ഥയാണ് അക്ഷരശ്ലോകക്കാര്‍ക്കു നേരിടേണ്ടി വരുന്നത്.
ഫുട്ബാള്‍ മത്സരത്തില്‍ മാര്‍ക്കിടലിനെ അനാവശ്യമാക്കുന്ന ഘടകം എന്താണ്? ഗോളടിച്ചാല്‍ജയിക്കും; ഗോളടിച്ചില്ലെങ്കില്‍ തോല്‍ക്കും എന്ന നിയമമാണ് അത്.
ഇതുപോലെ ഒരു നിയമമല്ലേ അക്ഷരശ്ലോകത്തിലും ഉള്ളത്? “അച്ചുമൂളാതെ ശ്ലോകം ചൊല്ലിയാല്‍ ജയിക്കും; അച്ചുമൂളിയാല്‍ തോല്‍ക്കും” എന്ന നിയമം സുവ്യക്തവും സുവിദിതവും അല്ലേ? ഇതുള്ളപ്പോള്‍ എന്തിനാണ് ഒരു മാര്‍ക്കിടല്‍?
പക്ഷേ ഇത്തരം കാര്യങ്ങള്‍ എത്ര വിശദീകരിച്ചു പറഞ്ഞാലും മഹാന്മാര്‍ക്കു മനസ്സിലാവുകയില്ല. സാഹിത്യമൂല്യമുള്ള ശ്ലോകങ്ങള്‍ തെരഞ്ഞെടുത്തു ഭംഗിയായി അവതരിപ്പിച്ചു ശ്രോതാക്കളെ പുളകം കൊള്ളിക്കുന്ന വിദഗ്ദ്ധന്മാരും പ്രഗല്ഭന്മാരും പ്രതിഭാശാലികളും ജയിക്കുമെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തണമെങ്കില്‍ മാര്‍ക്കിടല്‍ കൂടിയേ തീരൂ എന്ന് അവര്‍ ഘോരഘോരം വാദിക്കും.
അങ്ങനെയാണെങ്കില്‍ അക്ഷരനിബന്ധന വേണ്ടെന്നു വച്ചുകൂടേ എന്നു ചോദിച്ചാല്‍ അതിനും അവര്‍ തയ്യാറല്ല. അവര്‍ക്കു വേണ്ടത് ഒന്നു മാത്രമാണ്. അക്ഷരശ്ലോകം എന്ന പേരു നിലനിര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് അവരുടെ തന്നിഷ്ടപ്രകാരമുള്ള മത്സരങ്ങള്‍ നടത്തണം. എന്നിട്ട് അക്ഷരശ്ലോകത്തിന്‍റെ പേരില്‍ കിട്ടാവുന്ന എല്ലാ ആനുകൂല്യങ്ങളും കൈവശപ്പെടുത്തി തങ്ങള്‍ക്കും തങ്ങളുടെ പാര്‍ശ്വവര്‍ത്തികള്‍ക്കുമായി വീതിച്ചെടുക്കണം. അതിനാല്‍ കാര്യങ്ങള്‍ മനസ്സിലായാലും മനസ്സിലായില്ല എന്നു ഭാവിക്കുകയായിരിക്കും അവര്‍ ചെയ്യുക. കണ്ണടച്ച് ഇരുട്ടാക്കുന്ന ഒരു തരം മാര്‍ജ്ജാരശൈലി. ഇത്തരം മഹാന്മാരാണു ഭരണത്തില്‍ എന്നതാണു പ്രസ്ഥാനത്തിന്‍റെ ദൗര്‍ഭാഗ്യം. എത്ര വലിയ മഹാന്മാര്‍ ആയാലും കാര്യം പറഞ്ഞാല്‍ മനസ്സിലാകുകയില്ലെങ്കില്‍ അവരുടെ മഹത്ത്വം കൊണ്ട് എന്തു പ്രയോജനം?
കേരള അക്ഷരശ്ലോക ഫെഡറേഷൻ 