അക്ഷരശ്ലോകം കലയാണോ? അല്ല. അതു ചതുരംഗം പോലെ ഒരു വിനോദമാണ്. അനുഷ്ടുപ്പ് ഒഴിവാക്കണം എന്ന ഒറ്റ നിയമം മതി അതു കലയല്ല; വിനോദമാണ് എന്നു ബോദ്ധ്യപ്പെടാന്. അനുഷ്ടുപ്പ് ഒഴിവാക്കണം, അക്ഷരനിബന്ധന പാലിക്കണം, ഭാഷാവൃത്തങ്ങള് പാടില്ല ഇങ്ങനെയൊക്കെയുള്ള നിയമങ്ങള് ലോകത്ത് ഏതെങ്കിലും കലയില് ഉണ്ടോ? ഇല്ല. അത്തരം നിയമങ്ങള് ചതുരംഗം. ചീട്ടുകളി, പകിടകളി മുതലായ വിനോദങ്ങളില് മാത്രമേ കാണൂ.
അക്ഷരശ്ലോകം കലയല്ലെങ്കിലും കലയാണെന്നു വാദിച്ചു സമര്ത്ഥിക്കാന് വെമ്പല് കൊള്ളുന്ന ഒരു കൂട്ടം ഉന്നതന്മാര് ഉണ്ട്. അക്ഷരശ്ലോകത്തെ ശ്ലോകപ്പാട്ടാക്കി അധഃപതിപ്പിച്ച അവരുടെ കൊള്ളരുതായ്മയെ ന്യായീകരിക്കണമെങ്കില് അക്ഷരശ്ലോകം കലയാണെന്നു പൊതുജനങ്ങളെ തെറ്റിദ്ധരിപ്പിച്ചേ മതിയാകൂ. അതിന് അവര് ഏതറ്റം വരെയും പോകും.
ഒരു കാര്യം സമര്ത്ഥിക്കണമെങ്കില് അതിനുള്ള ഏറ്റവും നല്ല വഴി ഏതെങ്കിലും ഒരു മഹര്ഷി അത് അങ്ങനെയാണെന്നു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നു തെളിയിക്കുകയാണ്. കലകളെപ്പറ്റി ധാരാളം സംസാരിച്ചിട്ടുള്ള ഒരു മഹര്ഷി നമുക്കുണ്ട്. അതാണു വാത്സ്യായനന്. അദ്ദേഹം തന്റെ കാമശാസ്ത്രം എന്ന ലോകപ്രശസ്തഗ്രന്ഥത്തില് 64 കലകളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റും അവയുടെ ചെറുവിവരണവും കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്. നമ്മുടെ ഉന്നതന്മാര് ഈ ലിസ്റ്റ് മുഴുവന് പരതി നോക്കി. പക്ഷേ അക്ഷരശ്ലോകം അതിലെങ്ങും കണ്ടില്ല. പിന്നെ എന്തു ചെയ്യും? അവര് തല പുകഞ്ഞ് ആലോചിച്ച് ഒരു വിദ്യ കണ്ടുപിടിച്ചു. 64 കലകളില് പലതും ആര്ക്കും അറിഞ്ഞുകൂടാത്തതാണ്. അങ്ങനെ ഒരെണ്ണം തെരഞ്ഞുപിടിച്ച് അതിനെ അക്ഷരശ്ലോകത്തിനു തുല്യമായ ഒന്നാണെന്നു വരുത്തിത്തീര്ക്കുക. അങ്ങനെ അവര് ലിസ്റ്റു മുഴുവന് പരതി നോക്കിയപ്പോള് സംപാര്യം എന്ന ഒരു വാക്കു കിട്ടി. സംപാര്യം എന്താണെന്ന് ആര്ക്കും വ്യക്തമായി അറിഞ്ഞുകൂടാ. പക്ഷേ അത് കലയാണെന്നു വാത്സ്യായനന് വ്യക്തമായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ആനന്ദലബ്ധിക്കിനി എന്തു വേണം! അവര് സന്തോഷം കൊണ്ടു തുള്ളിച്ചാടി. ഇനി വേണ്ടതു സംപാര്യം അക്ഷരശ്ലോകത്തിനു തുല്യമാണെന്നു സമര്ത്ഥിക്കുക മാത്രമാണ്. അതിനുള്ള കരുനീക്കങ്ങള് അതിസമര്ത്ഥമായിത്തന്നെ അവര് നടത്തി. ഇപ്പോള് ഗൂഗിളില് സംപാര്യം എന്നു തെരഞ്ഞാല് കിട്ടുന്ന അര്ത്ഥം “അക്ഷരശ്ലോകത്തിനു തുല്യമായ ഒരു കല” എന്നാണ്. ഇതില് കൂടുതല് എന്തു വേണം അക്ഷരശ്ലോകം കലയാണെന്നു സമര്ത്ഥിക്കാന്?
യഥാര്ത്ഥത്തില് സംപാര്യം അക്ഷരശ്ലോകത്തിനു തുല്യമാണോ? അല്ലേയല്ല. അപൂര്ണ്ണമായ ഒരു ശ്ലോകമോ ചിത്രമോ തന്നിട്ടു ബുദ്ധിപൂര്വ്വം ചിന്തിച്ചു പൂര്ത്തിയാക്കാന് ആവശ്യപ്പെടുന്ന കലയാണു സംപാര്യം. അതിന് അക്ഷരശ്ലോകവുമായി പുലബന്ധം പോലുമില്ല. നമ്മുടെ എന്തിനോടെങ്കിലും സാമ്യമുണ്ടെങ്കില് അതു സമസ്യാപൂരണത്തിനോടു മാത്രമാണ്.
വാത്സ്യായനന് ഗ്രന്ഥം എഴുതിയതു സംസ്കൃതത്തിലാണ്. അതില് അക്ഷരശ്ലോകം, അന്ത്യാക്ഷരി മുതലായ വാക്കുകള് ഒന്നുമില്ല. പക്ഷേ അതിന്റെ ചില മലയാളപരിഭാഷകളില് അക്ഷരശ്ലോകം എന്നു കാണാം. തല്പരകക്ഷികളുടെ കുപ്രചരണം എത്രത്തോളം ഫലപ്രദമായി എന്നതിനു തെളിവാണിത്.
ഗൂഗിളില് ഉള്പ്പെടുത്തി. വാത്സ്യായനന്റെ ഗ്രന്ഥത്തിന്റെ മലയാളപരിഭാഷയിലും ഉള്പ്പെടുത്തി. പോരാത്തതിനു സ്കൂള് കലോത്സവത്തിലും ഉള്പ്പെടുത്തി. ഇതിനെല്ലാം പുറമേ “അവശകലാകാരന്മാര്” എന്നു പറഞ്ഞു കുറേപ്പേര് പെന്ഷനും തരപ്പെടുത്തി. ഇനി അക്ഷരശ്ലോകം കലയല്ലെന്ന് ആര്ക്കെങ്കിലും പറയാന് പറ്റുമോ?
ഉന്നതന്മാര് എന്തൊക്കെ മുരട്ടുവാദങ്ങള് നിരത്തിയാലും സത്യം ഇതാണ് :-