“പട്ടരില്‍ പൊട്ടരില്ല” എന്നൊരു പഴഞ്ചൊല്ലുണ്ട്. തമിഴ് ബ്രാഹ്മണന്മാര്‍ എല്ലാവരും ബുദ്ധിമാന്‍മാരാണെന്നു സാരം. ഒരു ജോലിക്ക് അപേക്ഷിച്ച ആള്‍ ഒരു അയ്യരാണെങ്കില്‍ ഇന്റര്‍വ്യൂവില്‍ അയാളുടെ ബുദ്ധി പരീക്ഷിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങള്‍ ചോദിച്ചു സമയം കളയേണ്ട ആവശ്യമില്ല. വേണ്ടത്ര ബുദ്ധി ഉണ്ടായിരിക്കും എന്നു നൂറു ശതമാനം ഉറപ്പായി വിശ്വസിക്കാം.
ഇതുപോലെയുള്ള സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍ നിത്യജീവിതത്തില്‍ ധാരാളമുണ്ട്. “വോട്ടര്‍മാരില്‍ വിവേകം ഇല്ലാത്തവര്‍ ഇല്ല” എന്നതും അത്തരത്തില്‍ ഉള്ള ഒരു പൊതുസത്യമാണ്. പോളിംഗ് ബൂത്തില്‍ വോട്ടു ചെയ്യാന്‍ വരുന്ന ഒരാള്‍ മരമണ്ടനും നിരക്ഷരകുക്ഷിയും ഒക്കെ ആയിരിക്കാം. എങ്കിലും അയാളെ വിവേകമില്ലാത്തവന്‍ എന്നു മുദ്ര കുത്തി വോട്ടവകാശം നിഷേധിക്കുകയോ അയാളുടെ വോട്ടിനു കുറഞ്ഞ മൂല്യം കല്‍പ്പിച്ചു വോട്ടെണ്ണുകയോ ചെയ്യാന്‍ പാടില്ല. ബുദ്ധിയുള്ളവരാരും അങ്ങനെ ചെയ്യുകയില്ല.
“അക്ഷരശ്ലോകക്കാരുടെ ഇടയില്‍ മൂല്യം കുറഞ്ഞവര്‍ ഇല്ല” എന്നതും മേല്‍പ്പറഞ്ഞതിനു സമാനമായ ഒരു പൊതുസത്യമാണ്. അനുഷ്ടുപ്പും ഭാഷാവൃത്തങ്ങളും ഒഴിവാക്കിയും അക്ഷരനിബന്ധന പാലിച്ചും വൃത്തഭംഗം, വ്യാകരണത്തെറ്റു, ഭാഷാപരമായ വൈകല്യം മുതലായ ദോഷങ്ങള്‍ ഒന്നും ഇല്ലാതെയും ഉടനുടന്‍ ശ്ലോകങ്ങള്‍ സ്വന്തം ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്നു തെരഞ്ഞെടുത്തു ചൊല്ലാന്‍ കഴിവുള്ള ഒരാള്‍ എങ്ങനെ മൂല്യം കുറഞ്ഞവന്‍ ആകും? സ്വരമാധുര്യം ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ടും പാട്ടറിഞ്ഞുകൂടാത്തതുകൊണ്ടും മൂല്യം കുറഞ്ഞവന്‍ ആകുമോ? കാളിദാസന്റെ ശ്ലോകം കാണാപ്പാഠം പഠിച്ചു ചൊല്ലുന്നതിനു പകരം സ്വന്തമായി ശ്ലോകങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിച്ചു ചൊല്ലിയാല്‍ മൂല്യം കുറഞ്ഞവന്‍ ആകുമോ?
1955നു മുമ്പ് ആരും അക്ഷരശ്ലോകക്കാരുടെ മൂല്യം അളന്നിരുന്നില്ല. ഇപ്പോള്‍ ചിലര്‍ അളക്കുന്നു. നമുക്ക് അവരോടു സഹതപിക്കാം.
