അക്ഷരശ്ലോകത്തില് മൂല്യം കുറഞ്ഞ ശ്ലോകം എന്നും മൂല്യം കൂടിയ ശ്ലോകം എന്നും ഒരു വിഭജനം ഉണ്ടോ? ഇല്ല എന്നതാണു വാസ്തവം. മറ്റ് ഏതു തുറയില് വേണമെങ്കിലും അങ്ങനെയൊരു വിഭജനം ഉണ്ടാകാം. പക്ഷേ അക്ഷരശ്ലോകത്തില് ഇല്ല. ഉണ്ടാകാനും പാടില്ല. വ എന്ന അക്ഷരം കിട്ടുമ്പോള് ഒരാള്
വാടാ നമുക്കൊന്നു പിണങ്ങി നോക്കാം
പേടിച്ചു മണ്ടുന്നവനല്ലെടോ ഞാന്
മൂഢത്വമോരോന്നു പറഞ്ഞു വന്നാല്
താഡിച്ചു ഞാന് നിന്നെ ശരിപ്പെടുത്തും
എന്നതു പോലെ ഒരു ശ്ലോകം പെട്ടെന്ന് ഉണ്ടാക്കി ചൊല്ലുന്നു എന്നു വിചാരിക്കുക. അപ്പോള് അതു മൂല്യം കുറഞ്ഞ ശ്ലോകമാണെന്നു വിധിച്ച് അയാളെ താഴ്ത്തിക്കെട്ടാന് പാടുണ്ടോ? പാടില്ല. അതു നിയമവിരുദ്ധമാണ്. വിവരക്കേടാണ്. ഇതേ സാഹചര്യത്തില് ഒരാള്
വാഗര്ത്ഥാവിവ സംപൃക്തൌ
വാഗര്ത്ഥപ്രതിപത്തയേ
ജഗതഃ പിതരൌ വന്ദേ
പാര്വതീപരമേശ്വരൌ
എന്ന സുപ്രസിദ്ധമായ കാളിദാസശ്ലോകം ചൊല്ലുന്നു എന്നു വിചാരിക്കുക. അപ്പോള് അതു മൂല്യം കൂടിയ ശ്ലോകം ആണെന്നു വിധിച്ച് അയാള്ക്കു മുന്തിയ പരിഗണന കൊടുക്കാന് പാടുണ്ടോ? പാടില്ല. അതും നിയമവിരുദ്ധമാണ്. ആലോചനാശൂന്യതയാണ്.
അപ്പോള് മൂല്യം കൂടിയ ശ്ലോകം, മൂല്യം കുറഞ്ഞ ശ്ലോകം എന്നൊക്കെ പറയുന്നതിനു വല്ല അര്ത്ഥവും ഉണ്ടോ? ഇല്ല. അക്ഷരശ്ലോകത്തില് അങ്ങനെ ഒരു വിഭജനത്തിനു യാതൊരു പ്രസക്തിയും ഇല്ല.
പിന്നെ എന്തു വിഭജനമാണ് ഉള്ളത്? സ്വീകാര്യമായ ശ്ലോകങ്ങള് എന്നും അസ്വീകാര്യമായ ശ്ലോകങ്ങള് എന്നും വിഭജനമുണ്ട്. അങ്ങനെ മാത്രമേ വിഭജനം ഉള്ളൂ. മേല്പ്പറഞ്ഞ രണ്ടു ശ്ലോകങ്ങള് തന്നെ ഉദാഹരണമായി പരിഗണിക്കാം. വാടാ നമുക്കൊന്നു പിണങ്ങി നോക്കാം എന്ന ശ്ലോകം സ്വീകാര്യവും വാഗര്ത്ഥാവിവ എന്നത് അസ്വീകാര്യവും ആണ്.
പിന്നെ അക്ഷരശ്ലോകസര്വ്വജ്ഞന്മാരായി ഭാവിച്ചു ഞെളിഞ്ഞു നടക്കുന്ന ഉന്നതന്മാര് ചിലരെ മൂല്യം കുറഞ്ഞ ശ്ലോകം ചൊല്ലി എന്നു പറഞ്ഞ് എലിമിനേറ്റു ചെയ്യുന്നതോ? അത് അവരുടെ വിവരക്കേട്.
മൂല്യം കുറഞ്ഞ ശ്ലോകങ്ങള് ഇല്ലാത്തതു പോലെ മൂല്യം കുറഞ്ഞ അക്ഷരശ്ലോകക്കാരും ഇല്ല. സ്വരമാധുര്യവും പാട്ടും ഉള്ളവര് മൂല്യം കൂടിയവര് എന്നും അതൊന്നും ഇല്ലാത്തവര് മൂല്യം കുറഞ്ഞവര് എന്നും ഒരു വിഭജനം മുന്പറഞ്ഞ സര്വ്വജ്ഞന്മാര് ഏര്പ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതോ? അതും വിവരക്കേടു തന്നെ.
തെറ്റു കൂടാതെ ശ്ലോകം ചൊല്ലാന് കഴിവുള്ള എല്ലാ അക്ഷരശ്ലോകക്കാരും മൂല്യം ഉള്ളവരാണ്. അവരുടെ കൂട്ടത്തില് മൂല്യം കുറഞ്ഞവര് ആരുംതന്നെ ഇല്ല. വോട്ടര്മാര് എല്ലാവരും ഒരുപോലെ മൂല്യമുള്ളവരാണ്. അവരില് ആരും മൂല്യം കുറഞ്ഞവര് അല്ല. അതുപോലെയാണ് അക്ഷരശ്ലോകക്കാരും.
സ്വീകാര്യമായ എല്ലാ ശ്ലോകങ്ങള്ക്കും ഒരുപോലെ മൂല്യമുണ്ട്. തെറ്റുകൂടാതെ അത്തരം ശ്ലോകങ്ങള് ചൊല്ലുന്ന എല്ലാവര്ക്കും ഒരുപോലെ മൂല്യമുണ്ട്.
അങ്ങനെയാണെങ്കില് പരാജിതരെ എങ്ങനെ കണ്ടുപിടിക്കും? അതിനാണ് അച്ചു മൂളല്. അച്ചു മൂളിയവന് പരാജിതന്.
ഇതാണ് അക്ഷരശ്ലോകത്തിന്റെ ബാലപാഠം. ഇത് അറിയാവുന്നവര്ക്കു “മൂല്യനിര്ണ്ണയം” എന്ന കോപ്രായം ആവശ്യമില്ല.